เช้าวันหนึ่งในวันหยุดสุดสัปดาห์ ลุงดำ หนุ่มใหญ่วัยเกษียณผู้ใช้ชีวิตเรียบง่ายกับหมาชื่อ “ไอ้จู๋” (ตั้งชื่อตอนเมา ไม่ต้องถามว่าทำไม) ตื่นขึ้นมาพร้อมภารกิจใหญ่หลวง — พาหลานไปห้างเซ็นทรัลเพราะแม่เด็กฝากซื้อกระเป๋านักเรียน
“ไปแป๊บเดียวเองไอ้จู๋ เดี๋ยวกลับมา!” ลุงดำบอกหมาที่นั่งหาวหวอดอยู่ข้างประตู
แต่หมาไทยสายพันธุ์อึดอย่างไอ้จู๋ ไม่เข้าใจคำว่า “แป๊บเดียว” มันกระโดดพรวดขึ้นท้ายรถกระบะตอนลุงดำกำลังขับออกจากบ้าน — แบบไม่บอกไม่กล่าว ไม่กลัวลุงรู้ ไม่กลัวกฎหมาย
ถึงห้าง ลุงดำมองกระจกหลังเห็นตูดหมา “เฮ้ย! ไอ้บ้า! มาทำไมวะเนี่ย!?”
ด้วยความเป็นคนไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง (รวมถึงหมาด้วย) ลุงเลยจูงไอ้จู๋เข้าห้าง แต่โดน รปภ.เป่านกหวีดดังปี๊ด
“ลุงครับ! พาหมาเข้าไม่ได้ครับ!”
ลุงดำใช้ไม้เด็ด “หมาผมเป็นหมาบำบัดครับ ใส่เสื้อเขียนไว้เลย”
…แน่นอนว่ามันเป็นเสื้อยืดของลุงเอง เอามาผูกหมาแล้วเอาปากกาเมจิกเขียนว่า “หมาบำบัด” แบบลายมือหวัดๆ เหมือนเด็ก ป.1
รปภ.มองเสื้อ มองหมา แล้วมองลุง ลังเลอยู่ 2 วิ ก่อนจะถอนใจ “เอาเหอะครับลุง อย่าให้มันกัดใครก็พอ”
ภารกิจในห้างจึงเริ่มขึ้น!
ด่านที่ 1: แผนกของเล่นเด็ก
หลานชายลุงดำ “น้องแมน” หายตัวไปในกองทัพตุ๊กตาไดโนเสาร์ ไอ้จู๋เดินเข้าไปดม แล้วก็ฉี่ใส่ไทแรนโนซอรัสหนึ่งทีแบบไม่ลังเล
ลุงดำรีบหยิบทิชชู่มาเช็ด พร้อมหัวเราะแห้งๆ “หมาผมบำบัดอารมณ์เด็กไงครับ มัน…ช่วยสร้างประสบการณ์สมจริง”
พนักงานยืนงงเหมือนโดนเวทมนตร์แฮร์รี่ พอตเตอร์
ด่านที่ 2 : บันไดเลื่อน
ลุงดำพยายามลากไอ้จู๋ขึ้นบันไดเลื่อน แต่หมาไม่ยอม “ลุง! มันกลัวบันไดเลื่อนครับ!” เด็กหญิงคนหนึ่งตะโกน
ลุงหันไปยิ้มอย่างภูมิใจ “เออ มันเคยโดนบันไดหนีบไข่ตอนยังเด็ก มันเข็ด”
สุดท้ายลุงต้องอุ้มหมาหนัก 30 กิโลขึ้นบันได โดยที่มันแลบลิ้นใส่คนเดินผ่าน เหมือนจะบอกว่า “กูวีไอพี”
ด่านที่ 3: ร้านอาหารญี่ปุ่น
น้องแมนบอกหิว ลุงเลยพาเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นที่มีสายพาน ไอ้จู๋นั่งตรงเก้าอี้ว่างข้างๆ ลุง แล้วเริ่มเห่าใส่ซูชิ
“มันไม่ชอบปลาดิบครับ หมาผมเคร่งอาหารไทย” ลุงอธิบาย
ตอนจะจ่ายเงิน พนักงานถามว่า “หมาต้องจ่ายมั้ยคะ?”
“เอาเบี้ยคนแก่หักไปเลยลูก หมาผมนี่เหมือนหลานอีกคน”
ด่านสุดท้าย: หลงในโซนแฟชั่น
ไอ้จู๋หลุดจากสายจูงแล้ววิ่งหายไป ลุงดำตกใจ “ไอ้จู๋!! กลับม๊าาา!!”
ภาพชายแก่ตะโกนหาหมาในโซนเสื้อผ้าแบรนด์เนมหรูหรา พร้อมตะโกนว่า “ไอ้จู๋อยู่ไหน!” ทำเอาลูกค้าหันควับ เพราะเข้าใจว่า “จู๋” เป็นอะไรที่ไม่ควรพูดเสียงดังในที่สาธารณะ
สุดท้าย รปภ.ประกาศเสียงตามสาย “ขอแจ้งผู้โดยสาร…เอ่อ…ขอแจ้งลูกค้าที่ทำหมา…ชื่อ…จู๋…หล่นไว้ ให้มารับที่จุดบริการลูกค้าครับ”
ทั้งห้างเงียบ แล้วเสียงหัวเราะก็ดังเป็นระลอก ลุงดำเดินตัวลีบไปรับหมา แล้วบ่นเบาๆ “กลับบ้านดีกว่า สารพัดเรื่องเลยมึงเนี่ย”
เมื่อกลับถึงบ้าน ลุงดำถอนหายใจนอนพังพาบบนโซฟา ไอ้จู๋นั่งเฝ้าเหมือนผู้พิทักษ์โลก
“ต่อไปมึงอยู่บ้านเถอะ ไปไหนกับมึงทีไรเหมือนเข้ารายการวาไรตี้!”
ไอ้จู๋ตอบกลับด้วยเสียงเรอหนึ่งที แล้วหลับกลางวันอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
